domingo, 2 de mayo de 2010

El placer

No me quedé con las ganas,

lo hice. Y tenías razón.

No soy más feliz.

Solo perdura el recuerdo.

Insignificante, quizás.

Pero el recuerdo.

El recuerdo de un placer que no provocó felicidad.

Sinó ansia de más y más placer.

4 comentarios:

Wendy dijo...

el recuerdo siempre perdura e incluso nos hace sonreír si lo rescatamos...

Anne. dijo...

Un placer efímero, pero un placer.

Dunkel Black dijo...

¡Mira! ¡Nuestra fabulosa! :)

A. dijo...

L'havia llegida ja (com totes...) i m'encanta. És breu però va al gra :) i ara que entenc perfectament de que va (és més, puc dir que conec als protagonistes), m'agrada més... és trista, però com tot, passa i amb el temps, som capaços de riure pel que un dia vam plorar o simplement somriure per allò que un dia ens feia estar trists...

A.